Throw a ball
Het is 8:00, ik loop richting de staffroom. Op zoek naar mijn buddy Constance of Samalie. Samalie komt nog net niet rennend de staffroom in: “we have a lesson right now, because my colleague is ill’’. Ik schrik ervan, sta op & haal snel zo’n opgeblazen bal (een kleine wereldbol van de workshop Teaching with Impact uit de library). We moeten richting 2C en zodra ik binnenkom merk ik dat het enorm donker is, de leerlingen zitten al in groepjes, een leerling schuift op en wenkt me. Ik zeg: ‘’No, it is me who is going to teach.’’ Je ziet verbaasde en blije gezichten tegelijkertijd op de gezichten van zo’n 78 leerlingen. De boeken zijn binnen in het lokaal gebracht vanuit de library door de klassenvertegenwoordiger, dus ik begin met het groeten van de leerlingen: ‘’ goodmorning class’’. Dezelfde grote hoeveelheid aan leerlingen zegt in koor: ‘’ Goodmorning miss!’’ Ik krijg een warm gevoel en heb meteen een flinke glimlach op mijn gezicht. Ik schrijf mijn naam op het bord: Moniek. ‘’Oh….wauwwwww…!’’ Hoor je uit de klas komen. De leerlingen openen pagina 6 van het boek, hierin bevinden logo’s van verschillende social media platforms als Whatsapp, Facebook en LinkedIn. Om de leerlingen even actief te krijgen begin ik meteen met Throw a ball. De klas gaat staan en ik leg uit dat zij moeten bedenken welke logo bij welke naam past en dat als ik de bal gooi, je moet vangen. Ik vind het wat onwennig om een bal te gooien in het lokaal, maar here we go. Hier en daar duikt iemand weg, maar uiteindelijk willen ze toch hun best doen om hem te vangen en een antwoord te geven. Je merkt ook dat de klas steeds enthousiaster wordt en hardop lacht. Als we alle social media met de juiste letter hebben verbonden, laat ik de leerlingen weer zitten. Ik schrijf met het krijtje op het bord en verslijt krijtje naar krijtje om de beschrijvingen van de platforms te noteren en probeer daarbij het logootje te tekenen. Alle leerlingen schrijven heel actief mee en proberen het zo netjes mogelijk voor hen te noteren. Hierna wil ik heel graag checken of ze de uitleg begrijpen en dus stel ik met dezelfde bal vragen en voor ik het weet is het 9:20… tijd om te gaan.
- Moniek
Eindgesprek met de Headteacher
Vanmiddag heb ik met de rector het eindgesprek gevoerd, waarin ik hem vier tops en drie tips heb meegegeven namens onze groep. Positief vinden wij de kundigheid van de rector waarmee hij de school leidt. Hij heeft veel kwaliteit in huis: veel Oegandese docenten zijn leergierig, staan open voor feedback en proberen de aangereikte suggesties voor activerende werkvormen onmiddellijk uit in hun lessen. Het nieuwe curriculum dat gericht is op groepswerk en de leerling centraal stelt ziet er goed uit. En we hebben onze bewondering uitgesproken over het feit dat, ondanks de overvolle klassen in warme lokalen, de docenten er met zeer beperkte middelen in slagen om de leerlingen toch iets te leren.
De eerste tip aan de rector om het nieuwe curriculum goed uit te rollen in de school is, om de docenten die hier al goed mee bezig zijn in te zetten als kartrekkers. Collega’s kunnen bij deze docenten in de les gaan kijken om inspiratie op te doen. Zo worden good practices gedeeld binnen de school. Sowieso moedigen wij aan dat de collega’s op de Luweero Secondary School veel meer samen lessen voorbereiden, bij elkaar lessen gaan observeren en elkaar daarop feedback geven. Op die manier leren ze van elkaar, laten ze elkaar groeien en gaat de kwaliteit van de lessen omhoog.
Als laatste tip heb ik meegegeven dat we nog steeds behoorlijk veel docent-gestuurde lessen zien. De docent heeft het grootste deel van de les de regie. Het zou volgens ons goed zijn als de leerlingen vaker zelfstandiger aan de slag zouden gaan met de lesstof en dat de docent rondloopt, coacht en zich richt op de leerlingen die wat meer moeite hebben met stof.
De rector toont zich verheugd met deze tops en tips. Hij geeft aan dat hij en zijn team graag willen leren en suggesties ter verbetering aangereikt willen krijgen. Over de laatste tip zegt hij, dat leerlingen in Oeganda inderdaad niet gewend zijn om zelf teksten te lezen: zij wachten op de instructie van de docent.
We kijken samen terug op de afgelopen week en concluderen beiden, dat het studiebezoek een enorme impact heeft. Er is leven in de school! Van zijn kant brengt hij in, dat zijn docenten de samenwerking als heel waardevol hebben ervaren en dat ze zich afvragen ‘wat ze volgende week toch moeten gaan doen, als de Nederlanders er niet meer zijn’. Ook blijkt dat verschillende Oegandese leerlingen hem hebben bedankt voor het feit dat hij ‘deze Nederlanders’ naar hun school heeft gehaald. En vanuit omringende scholen en vanuit de lokale gemeenschap zijn er mensen op school gekomen om te vragen of het klopt dat er Nederlanders op bezoek zijn.
De rector onthult dat hij en zijn team voorafgaand aan dit bezoek wat onzeker waren. De school is uitgekozen om mee te doen aan deze uitwisseling, maar kunnen zij wel aan de verwachtingen voldoen? Fear of the unknown. Volkomen onterecht, zo blijkt, zegt hij, want de week levert mooie samenwerkingen op tussen de Oegandezen en de Nederlanders die van beide kanten gericht is op verbetering van het onderwijs en een optimale ontwikkeling van de leerling.
Wat mij opvalt in de gesprekken die ik met deze rector heb gehad is, dat hij bijzondere aandacht heeft voor de allerarmsten. Het is hemzelf gelukt om uit de armoede te komen door goed z’n best te doen op school en door door te zetten. Hij zet zich nu met hart en ziel in om kinderen kansen te geven, omdat hij zich herkent in de situatie van deze jongeren. Hij heeft met zijn passie voor onderwijs en zijn vriendelijke en open manier van communiceren mij diep geraakt.
- Susanne
Reacties (3)